آداب و رسوم ازدواج در کشور ارمنستان
در همه کشور ها، مراسم عروسی به سبک و سنت خود وجود دارد. اما در ارمنستان، رسومات مربوط به عروسی به سبک متفاوت و جالبی برگزار می شود.با مطالعه این مطلب با آداب و رسوم ازدواج در کشور ارمنستان آشنا خواهیم شد.
اگر در زمانی که در تور ارمنستان حضور دارید، این مراسم را از دور دیدید، حتما از صاحب عروسی درخواست کنید تا بتوانید این مراسم باشکوه را از نزدیک نظاره کنید.
صاحب عروسی معمولا به مسافران تور ارمنستان خوشامد گفته و اجازه می دهد در مراسم حضور داشته باشد. رسومات قدیمی عروسی در ارمنستان در زمان گذشته، مردم محلی ارمنستان، رسومات بسیاری مربوط به عروسی را برگزار می کردند.
برخی از آن ها با گذشت زمان از میان رفته و برخی دیگر هنوز برجای مانده اند. در زمان گذشته، مردم ارمنستان سعی در ازدواج زود هنگام فرزندشان داشتند و تنها خانواده ها حق انتخاب عروس برای پسرانشان را داشتند.
این قسمت مهمترین قسمت مراسم ازدواج به شمار می رفت. انتخاب زوج تنها توسط مردان صورت می گرفت. مردان به خانه دختران جوان رفته و از آن ها دیدن می کردند.
برای خواستگاری، مردان یک شاخه گل می بردند اما ممکن بود که خواستگاریشان دفعه اول مورد قبول واقع نشود. به همین دلیل خواستگاران آنقدر باید به خانه دختران می رفتند تا بالاخره جواب مثبت بشنوند
قدم بعدی مراسم نامزدی است. در آن روز، در خانه عروس میز طولانی چیده می شد که روی آن پر از غذا، میوه و شیرینی محلی بود.
خانواده داماد باید برای عروس کادوی نامزدی که معمولا حلقه بود می آوردند و در ان زمان عروس اجازه داشت تا در مراسم حاضر شود.
سپس عروس و داماد باید مراسم را ترک می کردند. قدم بعدی تعیین زمان عروسی و تعیین مقدار جهیزیه بود. در این قدم باید ریش¬سفیدان دو طرف عروس و داماد به عروسی دعوت می شدند.
سپس خانواده داماد می بایست مکانی جهت برگزاری مراسم عروسی پیدا می کرد. در مراسم عروسی دوستان داماد او را به حمام می بردند و بر روی او آب میریختند.
این به معنی جدایی داماد از دوستان مجرد بود. عروسی درصبح آغاز می گردید. ابتدا خانواده عروس و داماد در کلیسا جمع می شدند و و مراسم را با رقص و پایکوبی و سنت کنج آغاز می کردند. همچنین خانواده به عروس و داماد هدیه عروسی می دادند. عروسی به
در زمان امروزی، سنت ارمنستان بسیار تغییر کرده است. گرچه تعدادی از سنت های پیشین هنوز بر جای مانده است. خوشبختانه امروزه جوانان خود شریک زندگی خود را برمی گزینند.
مردم محلی ارمنستان عروسی سبک اروپایی را بر گزیده اند. این مراسم تقریبا به مدت ۱ یا دو روز به طول می انجامد. امروزه عروسی به شکوه گذشته نیست.
عروسان اکنون لباس ساده سفید و داماد ها کت و شلوار کلاسیک را برای خود بر می گزینند. داماد در روز عروسی، عروس را از خانه پدرش به کلیسا می برد و در حیاط یا بیرون از خانه، مراسم رقص و پایکوبی انجام می شود و عروس خانه پدرش را ترک می کند.
مراسم مسیحی در کلیسا یکی از مهمترین قسمت های عروسی در ارمنستان است. در کلیسا کشیش رسما عروس و داماد را زن و شوهر اعلام کرده و برایشان دعای خیر می کند.
کلیسا هایی که برای ازدواج مورد قبول مردم ارمنستان می باشند، کغارت، اچمیادزین، گایان، هریپسایم و دیگر کلیسا ها می باشد.
پس از مراسم مذهبی در کلیسا، ادامه مراسم در تالار یا خانه داماد ادامه پیدا می کند و همه مشغول رقص و پایکوبی می شوند. در این روز، مادر داماد نان لواش با عسل به عروس و داماد می دهد و این نشانه شیرینی و خوشبختی و برکت می باشد.
پس از این مراسم، عروس گل خود را به طرف مجردان پرتاب می کند و کسی که آن را بگیرد، عروسی بعدی نوبت او خواهد شد. اگر به عروسی ارامنه دعوت شدید یا از نزدیک آن عبور کردید، حتما به آن سر بزنید و رسومات جالب را تماشا کنید و از غذا های خوشمزه آن نوش جان کنید.
ارمنينان، ازدواج را بزرگ‌ترين حادثه در زندگى زن و مرد مى‌دانند و به همين جهت، براى عروسى اهميت فوق‌العاده‌اى قائل‌اند و تا حد توانايى مالى، اين جشن را هر چه باشکوه‌‌تر برگزار مىکنند.
جوان ارمنى، در انتخاب همسر کاملاً آزاد است. در روزهاى عيد، جشن يا در کليسا دختر را مى‌بيند و مى‌پسندد. اگر دختر هم مايل به ازدواج بود، بلافاصله پدر و مادر دختر و پسر در جريان قرار مى‌گيرند.
کم‌تر پدر و مادر ارمنى با انتخاب فرزندشان مخالفت مىکنند. پس از اين مقدمات، پدر و مادر عروس و داماد، در خانهٔ عروس حاضر مى‌شوند و حلقه و انگشترى نامزدى رد و بدل مى‌گردد. چانه‌زدن دربارهٔ مهريه، شيربها، آيينه و چراغ و لباس‌هاى متعدد و… اصولاً مطرح نيست.
پس از انجام مراسم نامزدى که مدت آن ۶ماه است، مراسم عقد انجام مى‌شود. بدين‌ترتيب که در شب عروسى، داماد به خانهٔ عروس مى‌رود و عروس را همراه افراد خانواده به کليسا مى‌برد.
در کليسا، دختر و پسر در برابر محراب مى‌ايستند. آنگاه کشيش مأمور خطبه عقد از پشت پردهٔ محراب بيرون مى‌آيد. در اين هنگام همهٔ چراغ‌ها و چهل‌چراغ‌هاى کليسا روشن است و دود معطر کُندُر فضا را عطرآگين مى‌سازد.
هنگام جارى کردن صيغهٔ عقد، عروس و داماد در برابر کشيش در کنار هم زانو مى‌زنند و بچه‌هاى کوچک که همگى لباس‌هاى سفيد بر تن دارند، در جلوى عروس و داماد صف مى‌کشند.
در وقت خواندن صيغهٔ عقد، سکونت کامل برقرار است و کشيش قدرى جلوتر مى‌آيد؛ صليبى از جيب خود بيرون مى‌آورد و روى سر عروس مى‌گذارد و شروع به خواندن دعا مى‌کند.
پس از اين که دعا به پايان رسيد، اين بار صليب را روى سر داماد مى‌گذارد و به دعا خواندن مى‌پردازد. با پايان يافتن دعا، از عروس مى‌پرسد : آيا با اين ازدواج موافقى، و حاضرى در خوشى و سختى شريک او باشي؟
عروس جواب مى‌دهد : بله. آنگاه کشيش رو به داماد کرده، سئوال را تکرار مى‌کند و پس از شنيدن پاسخ مثبت، به دستور او، داماد انگشترى به دست عروس مى‌کند و عروس هم متقابلاً انگشت داماد را با انگشترى زينت مى‌دهد.
آنگاه کشيش از هر دو نفر قول مى‌گيرد که تا آخر عمر نسبت به يکديگر وفادار باشند. آن‌ها هم قول مى‌دهند و در برابر کشيش يکديگر را مى‌بوسند.
اکنون مهمانان در خانه يا باشگاه در انتظار هستند و عروس و داماد نيز پس از ثبت ازدواج در دفتر رسمى وارد مجلس مى‌شوند و با ورودشان، مدعوين به صرف شام و شراب مى‌پردازند.
چون مراسم عروسى پايان يابد، زوج جوان لباس‌هاى خود را بسيار گرامى مى‌دارند و در سفر واپسين مرگ همين لباس‌ها را بر آن‌ها مى‌پوشانند.
